Het is fijn om te zien dat eigenaren vaker alles uit de kast trekken om een heus ezelparadijs te creëren. Het allerleukste vind ik als mensen hun ezels echt als maatje gaan zien. Ze ondernemen leuke dingen met hun ezel en brengen veel tijd door met elkaar. Iedereen blij, win-win!
Helaas worden ezels toch nog steeds in gezet als grasmaaier. Staan er nog veel ezels zonder gezelschap, zonder stal en gaan veel ezels niet (op tijd) naar de hoefsmid. Over ontwormen en controle van het gebit nog maar niet gesproken.
Dit kan anders en daar wil ik graag wat aan doen. De missie van Ezellogica is om ezelshouders te helpen om hun ezels fysiek en mentaal gezond te houden maar ook om ervoor te zorgen dat jij meer kunt genieten van jouw ezels op een manier door voor zowel jou maar zeker ook jouw ezels prettig is. Samenwerken aan Ezelwelzijn!
De Ezelsociëteit in Zeist! Dit is absoluut de plek waar mijn liefde voor deze fantastische dieren is ontstaan. De Ezelsociëteit is een opvang voor ezels, muildieren en muilezels die om wat voor reden dan ook niet meer bij hun eigenaar kunnen blijven. Denk bijvoorbeeld aan verwaarlozing, ziekte en gedragsproblemen. In 2003 heb ik binnen mijn opleiding Dierverzorging stage gelopen bij deze mooie stichting. Hier heb ik met eigen ogen gezien dat er veel verschillen zijn tussen ezels en paarden.
Deze tijd heeft echt mijn ogen geopend, en een enorme drive gecreëerd om kennis over deze gave dieren te verspreiden. Alhoewel ik als kleine meid al riep “als ik later groot ben neem ik 2 ezels want anders staan ze zo alleen” is mijn wens om Ezellogica op te richten echt tijdens mijn stage ontstaan. Ik heb geleerd dat ezels geen paarden zijn met lange oren. Zo veel verschillen in vergelijking met paarden maar nog zoveel werk te doen op het gebied van het welzijn van ezels, muildieren en muilezels.
Mijn muildieren Hans🌟, Jozef🌟, Mina en Muli heb ik geadopteerd van De Ezelsocieteit, de ezelopvang in Zeist. Cato maakt nu het muilen trio compleet. Cloenda (14,5 jaar), mijn hond, komt uit een asiel en sinds kort heb ik 4 kippen (Pien, Fien, Loes en Puk) geadopteerd. Maar waarom dan geen ezelopvang?
Naast dat er al een aantal ezelopvangen zijn die fantastisch werk doen, hoe fantastisch zou het zijn als er geen verwaarloosde ezels meer zijn? Dat iedere ezel de juiste huisvesting, gezelschap, voeding en verzorging krijgt? Dat iedere (toekomstige) ezelhouder weet hoe je ezels zowel fysiek als mentaal gezond houdt? Samen meer genieten op een manier die voor mens maar zeker ook voor de ezels leuk en prettig is!
Preventief werken aan een beter welzijn en imago voor ezels dat is wat ik wil en waar mijn uitdaging ligt. Wil je weten wat ik voor jou en jouw (toekomstige) ezels kan betekenen?
Graag deel ik met je van wie ik het meeste heb geleerd. Ben Hart (Hart’s Horsemanship) is mijn grote voorbeeld en inspiratie als het gaat over het trainen van ezels en muilen. Ben is een Engelse trainer die betrokken is bij The Donkey Sanctuary.
Bij De Ezelsociëteit heb ik Ben voor het eerst ontmoet, bij ezel Grietje. Grietje was één van de ezels uit de opvang met een behoorlijke rugzak. Zij kwam van een kinderboerderij en werd daar ook als fokmerrie ingezet. Helaas was daar geen aandacht voor haar welzijn. Grietje had inmiddels een prima conditie, maar je moest wel bij haar uit de buurt blijven.
In verband met de veiligheid was het advies voor vrijwilligers dan ook om uit de buurt van Grietje te blijven. Onder sedatie werd Grietje behandeld door de hoefsmid en tandarts. Ben was voor Grietje geen onbekende want tijdens een bezoek aan Nederland ging Ben met Grietje aan het werk, clickertraining.
Clickertraining, niet als fast fix methode maar om op een diervriendelijke en positieve wijze aan de slag te gaan met Grietje. Hier heb ik ontzettend veel van geleerd! Ik was vooral onder de indruk van de resultaten. Uiteindelijk lukte het ons zelfs om in rust en ontspanning Grietje te borstelen, haar hoeven op te tillen en uit te krabben zonder sedatie!
In 2017 ben ik de uitdaging aangegaan om de 80 van De Langstraat te lopen. Een wandeltocht van 80 kilometer in maximaal 20 uur. Voor mij absoluut een fysieke uitdaging. Maar wat nog veel belangrijker was, was mijn doel om een mooi bedrag in te zamelen voor Brooke Hospital. Om op deze manier een extra bijdrage te kunnen leveren aan het welzijn van werkdieren van de allerarmsten. Ik ben al jaren donateur maar wou graag wat extra’s doen.
Na 17,5 uur bikkelen en 80 kilometer verder heb ik De 80 van de Langstraat uitgelopen en een bedrag van € 1825,50 kunnen doneren aan deze fantastische organisatie!
Nu een paar jaar later kijk ik nog steeds met veel voldoening, en toch ook wel trots, terug op deze wandeltocht. Niet alleen op de fysieke prestatie maar ook de fantastische support in de vorm van donaties en iedereen die mij voor en tijdens de tocht gesteund heeft in welke vorm dan ook!
©2023 Ezellogica
